بررسی رابطه خودانتظامی و خلاقیت بین دانشجویان زبان انگلیسی در ایران

بین دو متغیر مذکور نیز مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، از روش ترکیبی (کیفی و کمی) برای گردآوری اطلاعات از دانشجویان زبان انگلیسی در سطوح کارشناسی و کارشناسی ارشد استفاده گردید. تعداد کل دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد حاضر در این مطالعه به ترتیب 120 و 30 نفر و ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه در زمینه خودانتظامی و خلاقیت و یک مصاحبه در زمینه ی استراتژی های یادگیری خودانتظامی می باشد. . به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. از آلفای کرونباخ برای سنجش اعتبار پرسشنامه ها استفاده گردید. پرسشنامه خودانتظامی شامل هفت گروه: دریافت، ارزیابی، راه اندازی، جستجو، برنامه ریزی، پیاده سازی و سنجش می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که دانشجویان ارشد عملکرد بهتری نسبت به دانشجویان کارشناسی در تمام هفت گروه خودانتظامی داشتند. به علاوه، دانشجویان ارشد از استراتژی های یادگیری خودانتظامی بیشتری نسبت به دانشجویان کارشناسی بهره بردند. استراتژی های یادگیری خودانتظامی که به طور مشترک بین تمامی دانشجویان زبان در این مطالعه به کار رفت از قبیل جستجوی اطلاعات از منابع اجتماعی و غیر اجتماعی، کنترل توجه، دوره کردن یادداشت ها و ساختار محیطی بودند. از دیگر یافته های این مطالعه، بالاتر بودن میزان خلاقیت دانشجویان ارشد نسبت به کارشناسی می باشد. بر اساس نتایج آماری t-test، سطح آموزشی دانشجویان زبان انگلیسی تاثیر معناداری بر استفاده از خودانتظامی و خلاقیت آنها دارد. به علاوه، نتایج این تحقیق بر میزان همبستگی مستقیم و معنادار دو متغیر خودانتظامی و خلاقیت نیز اشاره دارد. کاربردهای حاصل از این تحقیق در زمینه آموزش و یادگیری زبان انگلیسی نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفت.